Περί διατροφής και εμπιστοσύνης στον εαυτό μας

Όλους μας πιστεύω, μας έχει απασχολήσει η διατροφή μας κατά καιρούς.  Τι πρέπει να τρώμε; Τι είμαστε φτιαγμένοι για να τρώμε; Τι είναι υγιεινό και τι δεν είναι; Τι χρειάζεται το σώμα μου; Γιατί το χρειάζεται, πότε το χρειάζεται κ.α. πολλά ερωτήματα που όλοι έχουμε.  Βομβαρδιζόμαστε με πληροφορίες που στις πλείστες περιπτώσεις είναι αντιφατικές με αποτέλεσμα να ερχόμαστε σε σύγχυση και να μην ξέρουμε τι να κάνουμε και τι να πιστέψουμε.

Δοκιμάζουμε δίαιτες και συμβουλές που μας έχουν δώσει διάφοροι ειδικοί και μη.  Σίγουρα ό,τι λέει και ότι πιστεύει ο κάθε ένας, είτε είναι ειδικός είτε δεν είναι, κάποια βάση θα έχει, κάπου θα το στηρίζει.  Ίσως και να είναι κατάλληλο για τον ίδιον ή για μια μερίδα ανθρώπων.  Ο,τι είναι όμως κατάλληλο για κάποιον ή κάποιους, δεν είναι απαραίτητα κατάλληλο και για εμάς.  Δεν θα κρίνουμε εδώ τι λέγετε και από ποιους γιατί όλα είναι εν δυνάμει και σωστά και λάθος, ίσως όμως να μην είναι κατάλληλα!  Το τι είναι και τι δεν είναι κατάλληλο για εμάς δεν μπορεί να το γνωρίζει κανένας τρίτος με την αμεσότητα που το γνωρίζουμε εμείς.  Δεν μπορεί γιατί δεν έχει τα εργαλεία για να το ανακαλύψει.  Γιατί ο παρατηρητής είμαστε εμείς!  Καμία πληροφόρηση από άλλους δεν είναι απαραίτητα κατάλληλη για εμάς.  Μια οποιαδήποτε πληροφορία πρέπει να γίνει αντικείμενο παρατήρησης, από εμάς και για εμάς, για όσο χρονικό διάστημα είναι απαραίτητο.  Ναι το ακούσαμε, ναι μας το είπαν ή το διαβάσαμε κάποιου!  Μισό λεπτό τώρα, να δούμε εάν ότι ακούσαμε ή διαβάσαμε είναι κατάλληλο, αν μας ταιριάζει, αν νιώθουμε καλά με αυτό!

Θα γίνει περισσότερο κατανοητό αυτό εάν καταλάβουμε ότι πολλοί, αν όχι όλοι οι ειδικοί, γιατροί, ψυχολόγοι, διατροφολόγοι κ.α. εμάς ρωτάνε για να καταλάβουν τι γίνεται πως αντιδράμε στην όποια διατροφή, θεραπεία κτλ. Και κατά συνέπεια η θεραπεία ή αγωγή ή διατροφή που θα μας δώσουν στηρίζεται στο κατά πόσο εμείς έχουμε καταφέρει να τους μεταδώσουμε τις σωστές πληροφορίες τις οποίες εκείνοι θα επεξεργαστούν για να μπορέσουν να μας βοηθήσουν!  Συνειδητοποιούμε τι συμβαίνει εδώ;  Οι πρώτοι που γνωρίζουμε είμαστε εμείς!  Εμείς έχουμε τις πληροφορίες πριν από όλους!  Εάν δείχναμε την πρέπουσα προσοχή στην παρατήρηση του εαυτού και εάν εμπιστευόμασταν τις πληροφορίες που μας δίνει το σώμα μας, τότε δεν έχουμε τόσο ανάγκη κάτι άλλο!  Δεν λέμε εδώ από αύριο να μην ξαναπάμε ή να μην συμβουλευτούμε κανέναν άλλον.  Όχι!  Κάτι τέτοιο θα ήταν λάθος!  Λέμε ότι αρχίζοντας να παρατηρούμε τον εαυτό μας και το "feedback" («πίσω» πληροφόρηση, ανάδραση, ανατροφοδότηση) που μας δίνει ο εαυτό μας τότε μπορούμε να ξεκινήσουμε να του δείχνουμε την πρέπουσα εμπιστοσύνη!
Κάνοντάς στο αυτό θα διαπιστώσουμε πόσο πιο ακριβής είναι η δική μας αίσθηση, η δικές μας πληροφορίες, όχι μόνο για την διατροφή, αλλά για όλα τα θέματα που μας απασχολούν.

Αν πρέπει λοιπόν να τρώμε κρέας ή χόρτα.  Αν είναι κατάλληλο να τρώμε την μια τροφή ή την άλλη; αυτό δεν μπορεί να το γνωρίζει κανένας καλύτερα από εμάς.  Είναι γιατί ο καθένας μας είναι μοναδικός-η!  Δεν υπάρχει επάνω στην γη κανείς άλλος ίδιος-α με εμάς!  Ας ακούσουμε λοιπόν τον εαυτό μας, ας παρατηρήσουμε τις ανάγκες του!  Να ακούσουμε προσεχτικά, αληθινά!  Σίγουρα έχουμε ανάγκη όλα τα δομικά στοιχεία, τις βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία απαραίτητα για να λειτουργήσει το σώμα μας.  Αλλά το από που είμαστε φτιαγμένοι να τα παίρνουμε αυτά διαφέρει στον καθένα μας.  Υπάρχουν τροφές που μεταβολίζονται από κάποιους και κάποιες που δεν μεταβολίζονται.  Ποιος μπορεί να το γνωρίζει αυτό πέρα από εμάς του ίδιους πρώτα και καλύτερα;  Εμπιστεύσου λοιπόν τον ειδικό ο οποίος ΕΙΣΑΙ και ήσουν πάντα ΕΣΥ!  

Δεν καταλαβαίνω όταν δεν θέλω...

Δεν γίνεται κάποιος να θέλει να καταλάβει το άλλον και να μην τον καταλαβαίνει! Όποιος δεν καταλαβαίνει τον/τους άλλους είναι γιατί δεν θέλει, και όχι γιατί είναι δύσκολο το αντικείμενο της κατανόησης! Τώρα, υπάρχουν λόγοι για του οποίους δεν θέλει. Καλύτερα να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε εκείνους. Καθένας έχει άλλα πράγματα στο μυαλό του όταν μιλάει, τα οποία πιστεύει ή θέλει να πιστεύει ότι είναι αυτονόητα από τους άλλους. Δεν είναι όμως. Ο καθένας οφείλει να κάνει τον εαυτό του κατανοητό. Εάν ο ίδιος δεν το κάνει τότε ο άλλος μόνο να μαντέψει μπορεί. Και αν μαντέψει σωστά έχει καλώς! Πολλές φορές κρατάμε κρυφό αυτό που μας κάνει να θέλουμε κάτι, να έχουμε μια γνώμη, μια άποψη. Δεν θέλουμε να το μοιραστούμε αυτό. Στην πραγματικότητα φοβόμαστε να μοιραστούμε την αλήθεια μας. Ίσως φοβόμαστε να μην μας σνομπάρουν! Ας το κάνουν! Αυτό έχει να κάνει με αυτούς και εμείς έχουμε να κάνουμε με εμάς. Δεν καταλαβαινόμαστε για ψυχολογικούς λόγους λοιπόν! Εκεί είναι η απάντηση! Να μην την ψάχνουμε αλλού.

Ένας τρίτος παρατηρητής, ο οποίος παρατηρεί αποστασιοποιημένα μπορεί να το διακρίνει αυτό. Μπορεί να εξηγήσει στους εμπλεκόμενους τον λόγο για τον οποίο δεν καταλαβαίνονται! Οι ίδιοι πολλές φορές αδυνατούν και έτσι μην μπορώντας να τον αντιληφθούν, εστιάζουν στο ότι δεν καταλαβαίνονται χωρίς όμως να είναι αυτό το πρόβλημα! Αυτό είναι το αποτέλεσμα του προβλήματος και όχι η αιτία.

Υπάρχουν επίπεδα κατανόησης που διαμορφώνουν τις απόψεις μας. Κάθε νέα κατανόηση μας ανεβάζει επίπεδα, διευρύνει τον ορίζοντα μας, μας κάνει να βλέπουμε πιο μακρυά, να είμαστε πιο εύστοχοι, να μην κάνουμε εύκολα λάθη. Είναι σαν οι εμπλεκόμενοι να βρίσκονται σε ένα πολυόροφο κτήριο, σε διαφορετικούς ορόφους ο κάθε ένας. Περισσότερες κατανοήσεις μας οδηγούν σε υψηλότερα επίπεδα. Οι όροφοι/επίπεδα διαφέρουν στα πάντα! Έχουν διαφορετική διακόσμηση, διαφορετική ατμόσφαιρα, διαφορετική θέα, διαφορετική προοπτική και δημιουργούν διαφορετική αίσθηση στον κάθε ένα που βρίσκετε εκεί! Εάν ο ένας μιλάει στον άλλο θεωρώντας ότι βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τον ίδιο τότε η συνεννόηση είναι αδύνατη! Αν υπάρχει θέληση για συνεννόηση ο ένας πρέπει να φέρει τον άλλον στο επίπεδο που βρίσκεται. Πρέπει να εξηγήσει στον άλλο τι βλέπει από εκεί που είναι, έτσι που και ο άλλος να μπορέσει να δει από τα δικά του μάτια. Εάν δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό πρέπει να κάνουν και επιμένουν να εξηγούν αυτό που βλέπουν εκείνοι την στιγμή που ο άλλος βλέπει κάτι διαφορετικό, τότε το αποτέλεσμα είναι προκαθορισμένο. Εάν δεν μπούμε στο κουστούμι του άλλου να μην περιμένουμε ούτε να μας καταλάβουν ούτε να γίνουμε κατανοητοί!

Αν οι εμπλεκόμενοι λοιπόν θέλουν, πρέπει νοητά να βρεθούν στον ίδιο όροφο! Να κοιτάζουν το ίδιο πράγμα και οι δύο! Κοιτάζοντας το ίδιο πράγμα δεν γίνεται να το περιγράφει διαφορετικά ο καθένας! Αν θέλει κάποιος να καταλάβει την άλλη πλευρά, τότε πρέπει να ασχοληθεί περισσότερο με τα δεδομένα που εκείνη έχει. Και εδώ είναι το λεπτό σημείο. Θέλουμε να μοιραστούμε τα δεδομένα μας;;; Κατά την γνώμη μου, εάν δεν ντρεπόμαστε για αυτά, δεν έχουμε λόγο να μην το κάνουμε...