Η γνώμη μου είναι, ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ήταν άνθρωπος, όπως ο Βούδας, όπως ο Σρι Ραμακρίσνα, όπως ο Ραμάνα Μαχάρσι κ.λπ., που νωρίς στη ζωή του είχε μια κολοσσιαία εμπειρία αυτού που ονομάζουμε κοσμική συνείδηση.
Τώρα, δεν χρειάζεται να είστε κάποιου συγκεκριμένου είδους θρησκεία για να αποκτήσετε αυτή την εμπειρία. Μπορεί να χτυπήσει οποιονδήποτε ανά πάσα στιγμή, όπως ο έρωτας σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, αλλά συναντάται σε όλο τον κόσμο. Και όταν σας χτυπήσει, το καταλαβαίνετε.
Κάποιες φορές έρχεται μετά από μακροχρόνια πρακτική διαλογισμών και πνευματικής πειθαρχίας. Κάποιες φορές έρχεται χωρίς λόγο που μπορεί να προσδιορίσει κανείς. Μπορείτε λοιπόν πολύ καλά να καταλάβετε πώς οι άνθρωποι στους οποίους συμβαίνει αυτό αισθάνονται πραγματικά εμπνευσμένοι. Διότι πολύ συχνά, συνοδεύεται από ένα εξαιρετικά θερμό συναίσθημα, επειδή βλέπετε το θείο στα μάτια όλων των άλλων. Όταν ο Καμπίρ -ένας μεγάλος ινδουιστής μουσουλμάνος μυστικιστής- ήταν πολύ γέρος, συνήθιζε να κοιτάζει τους ανθρώπους γύρο του και να λέει "Σε ποιον να κηρύξω;". Επειδή έβλεπε τους αγαπημένους του στα μάτια όλων.
Τώρα, τι συνέβη; Οι απόστολοι δεν κατάλαβαν ακριβώς αυτό το σημείο. Τους προκαλούσαν δέος τα θαύματα του Ιησού. Τον λάτρευαν όπως οι άνθρωποι λατρεύουν τους γκουρού. Και είναι, ξέρετε, σε τι βαθμό μπορεί να φτάσει αυτό αν έχετε βρεθεί στη χώρα των γκουρού. Και έτσι οι Χριστιανοί είπαν: "Εντάξει, εντάξει, ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ήταν ο γιος του Θεού, αλλά ας σταματήσουμε εδώ, κανένας άλλος". Έτσι, αυτό που συνέβη ήταν ότι ο Ιησούς τοποθετήθηκε στο βάθρο. Τον τοποθέτησαν σε μια θέση που ήταν ασφαλώς επάνω, έτσι ώστε η ενοχλητική εμπειρία της κοσμικής συνείδησης να μην έρθει και να προκαλέσει ενοχλήσεις σε άλλους ανθρώπους. Και όσοι είχαν αυτή την εμπειρία και την εξέφρασαν κατά τη διάρκεια εκείνων των εποχών που η εκκλησία είχε πολιτική εξουσία, σχεδόν πάντοτε διώκονταν. Ο Τζιορντάνο Μπρούνο κάηκε στην πυρά, ο Ιωάννης Σκότος Εριουγκένα αφορίστηκε, οι θέσεις του Μάιστερ Έκχαρτ καταδικάστηκαν, και ούτω καθεξής. Λίγοι μυστικιστές τη γλίτωσαν επειδή χρησιμοποιούσαν προσεκτική γλώσσα. Βλέπετε όμως τι συμβαίνει, αν βάλεις τον Ιησού στο βάθρο, στραγγαλίζεις το ευαγγέλιο εν τη γενέσει του. Και υπήρξε η παράδοση τόσο στην Καθολική Εκκλησία όσο και στον Προτεσταντισμό, να διαδίδει αυτό που θα ονομάσω ‘ευνουχισμένο ευαγγέλιο’.
Ευαγγέλιο σημαίνει καλή είδηση, και δεν μπορώ με τίποτα να σκεφτώ ποια είναι η καλή είδηση στο ευαγγέλιο, όπως συνήθως διαδίδεται. Εδώ είναι η αποκάλυψη του Θεού στον Χριστό, στον Ιησού. Και υποτίθεται ότι πρέπει να ακολουθήσουμε τη ζωή και το παράδειγμά του, χωρίς όμως να έχουμε το μοναδικό πλεονέκτημα να είμαστε ‘ο γιοι του αφεντικού’. Μας λένε ότι ήταν γεννημένος από παρθένα, γνώριζε ότι είναι ο γιος του Θεού, ότι είχε την δύναμη των θαυμάτων και ότι είναι αδύνατο να τον σκοτώσουν γιατί στο τέλος θα αναστηθεί. Και μας ζητείται από το ιερατείο να σηκώσουμε τον σταυρό μας και να τον ακολουθήσουμε, ενώ εμείς δεν τα γνωρίζουμε καθόλου αυτό για τον εαυτό μας (;).
Έτσι, αυτό που συμβαίνει είναι το εξής. Μας διδάσκεται λοιπόν ένα ευαγγέλιο που στην πραγματικότητα αδύνατο να πραγματοποιηθεί. Είναι αδύνατο να ακολουθήσουμε τον δρόμο του Χριστού. Πολλοί χριστιανοί το παραδέχτηκαν. Είπαν «Είμαι ένας άθλιος αμαρτωλός. Υπολείπομαι κατά πολύ από το παράδειγμα του Χριστού». Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι σύμφωνα με το ιερατείο, όσο περισσότερο το λέμε αυτό τόσο καλύτεροι είμαστε; Γιατί αυτό που συνέβη ήταν ότι ο χριστιανισμός θεσμοθέτησε την ενοχή ως αρετή. Και ως εκ τούτου θα έχουμε πάντα επίγνωση των ελλείψεών μας. Και έτσι όσο περισσότερες ελλείψεις αισθανόμαστε, τόσο περισσότερο, με άλλα λόγια, έχουμε επίγνωση της τεράστιας αβύσσου ανάμεσα στον Χριστό και τον εαυτό μας. Έτσι, πηγαίνουμε στην εξομολόγηση, και αν τύχουμε σε έναν εξομολογητή με κατανόηση, θα μας πει: "Παιδί μου, ξέρεις ότι έχεις αμαρτήσει πολύ βαριά, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι η αγάπη του Θεού και του Κυρίου μας είναι άπειρη. Και ότι, φυσικά, συγχωρείσαι". Και ξέρεις ότι έχεις διαπράξει ένα φόνο και έχεις ληστέψει μια τράπεζα και έχεις πορνεύσει τριγύρω και ούτω καθεξής, και ενώ ο ιερέας είναι απόλυτα υπομονετικός και ήσυχος ενώ εσύ αισθάνεσαι απαίσια για την αγάπη του Θεού. Έχω πληγώσει τον Ιησού, έχω θλίψει το Άγιο Πνεύμα και ούτω καθεξής. Αλλά ξέρεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου, ότι θα τα κάνεις όλα αυτά κάθε φορά ξανά. Δεν θα μπορέσεις να αντισταθείς στον εαυτό σου. Θα προσπαθήσεις, αλλά υπάρχει πάντα μία όλο και μεγαλύτερη αίσθηση της ενοχής. Αυτή είναι η χριστιανοσύνη των περισσότερων ανθρώπων.
Τώρα, υπάρχει ένας πολύ πιο λεπτός χριστιανισμός. Είναι αυτός των θεολόγων, των μυστικιστών και των φιλοσόφων. Αλλά δεν είναι αυτό που κηρύσσεται από τον άμβωνα. Ποιο θα ήταν το πραγματικό ευαγγέλιο; Τα πραγματικά καλά νέα δεν είναι απλώς ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ήταν ο γιος του Θεού, αλλά ότι ήταν ένας ισχυρός γιος του Θεού που ήρθε για να ανοίξει τα μάτια όλων στο γεγονός ότι κι εσείς είστε. Και αυτό είναι απολύτως σαφές. Αν πάτε στο 10ο κεφάλαιο του Αγίου Ιωάννη, στίχος 30, υπάρχει το χωρίο όπου ο Ιησούς λέει: "Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα". Υπήρχαν κάποιοι ακόλουθοι που δεν κατάλαβαν το νόημα τον λεγομένων του, τρόμαξαν και σήκωσαν πέτρες για να τον λιθοβολήσουν. Λέει ο Ιησούς: "Πολλά καλά έργα σας έδειξα από τον Πατέρα, και για ποιο από αυτά με λιθοβολείτε;". Και εκείνοι είπαν: "Για καλό έργο δεν σε λιθοβολούμε, αλλά για βλασφημία. Επειδή εσύ, που είσαι άνθρωπος, έκανες τον εαυτό σου Θεό". Και εκείνος απάντησε: "Δεν είναι γραμμένο στον νόμο σας, ότι: "Εσείς είστε θεοί"; Αναφέρει τον 81ο ψαλμό. "Δεν είναι γραμμένο στο νόμο σας, ότι "Εσείς είστε θεοί;» Αν ο Θεός αποκάλεσε τότε εκείνους στους οποίους έδωσε τον λόγο του, θεούς, -και δεν μπορείτε να αρνηθείτε τις γραφές- πώς μπορείτε να πείτε ότι βλασφημώ επειδή είπα ότι είμαι γιος του Θεού; Λοιπόν, αυτό είναι το όλο θέμα με λίγα λόγια. Γιατί αν διαβάσετε τη Βίβλο του Βασιλιά Ιακώβου που κατέβηκε με τον άγγελο, θα δείτε με πλάγια γράμματα μπροστά από αυτές τις λέξεις, γιος του Θεού, ο γιος του Θεού, "Επειδή είπα, είμαι γιος του Θεού". Και οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι τα πλάγια γράμματα είναι για έμφαση, δεν είναι. Τα πλάγια γράμματα υποδεικνύουν λέξεις που παρεμβάλλονται από τους μεταφραστές. Δεν θα το βρείτε αυτό στα ελληνικά. Τα ελληνικά λένε: "Ένας γιος του Θεού. Έτσι, μου φαίνεται είναι απολύτως σαφές ότι ο Ιησούς είναι, το έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του, ότι αυτό δεν είναι κάτι που είναι κάτι το ιδιαίτερο για τον εαυτό του. Έτσι, όταν λέει, "Εγώ είμαι η οδός. Κανείς δεν έρχεται στον Πατέρα παρά μόνο μέσω εμού", αυτό το εγώ είμαι, αυτό το εγώ, είναι θεϊκό μέσα μας, το οποίο στα εβραϊκά θα ονομαζόταν Ruach Adonai. Το θέμα λοιπόν είναι ότι το Ruach είναι το θείο μέσα στο πλάσμα, δυνάμει του οποίου είμαστε γιοι του Θεού ή της φύσης του Θεού, εκδηλώσεις του θείου. Αυτή η ανακάλυψη είναι το ευαγγέλιο, αυτά είναι τα καλά νέα.
Αλλά αυτό έχει κατασταλεί διαρκώς σε όλη την ιστορία της δυτικής θρησκείας, επειδή όλες οι δυτικές θρησκείες έχουν πάρει τη μορφή ουράνιων μοναρχιών, που δεν είναι η θρησκεία του Ιησού, η οποία ήταν η πραγμάτωση της θεϊκής υιότητας, αλλά η θρησκεία για τον Ιησού, που τον τοποθετεί στο βάθρο και που λέει: "Μόνο αυτός ο άνδρας από όλους τους γιους των γυναικών ήταν θείος και καλά θα κάνετε να το αναγνωρίσετε". Απολύτως αποκλειστική, πεπεισμένη εκ των προτέρων από την εξέταση των δογμάτων οποιασδήποτε άλλης θρησκείας ότι είναι η κορυφαία θρησκεία. Και έτσι έγινε μια θρησκεία φρικιό, όπως ακριβώς έκαναν φρικιό τον Ιησού, έναν αφύσικο άνθρωπο αδύνατον να υπάρξει. Ισχυρίζεται τη μοναδικότητα, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι αυτά που διδάσκει θα ήταν πολύ πιο αξιόπιστα αν ήταν πραγματικά Καθολική. Δηλαδή, να επαναδιατυπώσει ξανά τις αλήθειες που ήταν γνωστές από αμνημονεύτων χρόνων και που έχουν εμφανιστεί σε όλους τους μεγάλους πολιτισμούς του κόσμου.
Αν λοιπόν, μπορούμε να δούμε αυτό, ότι ο Ιησούς δεν μιλάει από την κατάσταση ενός ιστορικού deus machina, ενός βασιλιά κάποιου περίεργου έκτακτου γεγονότος, αλλά είναι μια φωνή που ενώνεται με άλλες φωνές, που έχουν πει σε κάθε τόπο και χρόνο: "Ξύπνα, άνθρωπε, ξύπνα και συνειδητοποίησε ποιος είσαι". Καμία επίπληξη, καμία ορθολογική επίδειξη του σωστού τρόπου συμπεριφοράς δεν πρόκειται να εμπνεύσει στους ανθρώπους αγάπη, κάτι άλλο πρέπει να συμβεί. Αισθάνομαι ότι τότε καταλαβαίνετε ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό οι εκκλησίες να σταματήσουν να είναι μαγαζιά που μιλάνε και να γίνουν κέντρα περισυλλογής. Τι είναι η περισυλλογή; Περισυλλογή είναι αυτό που κάνετε στο ναό. Δεν έρχεστε στο ναό για να κουβεντιάσετε, αλλά για να μείνετε ακίνητοι και να γνωρίσετε ότι, εμείς, εγώ, είμαι ο Θεός. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αν η χριστιανική θρησκεία, αν το ευαγγέλιο του Χριστού, πρόκειται να σημαίνει οτιδήποτε αντί να είναι απλώς μια από τις ξεχασμένες θρησκείες μαζί με τον Όσιρι και τον Μίθρα, πρέπει να δούμε τον Χριστό ως τον μεγάλο μύστη, με την ορθή έννοια του όρου μύστης, και όχι κάποιον που έχει όλων των ειδών τις μαγικές δυνάμεις και καταλαβαίνει τα πνεύματα και ούτω καθεξής.
Μύστης, αυστηρά μιλώντας, είναι εκείνος που συνειδητοποιεί την ένωση με τον Θεό με οποιοδήποτε όνομα. Αυτό μου φαίνεται ότι είναι το κεντρικό σημείο και το μήνυμα του ευαγγελίου, που συνοψίζεται στην προσευχή του Ιησού, την οποία καταγράφει ο Άγιος Ιωάννης, καθώς μιλάει πάνω από τους μαθητές του προσευχόμενος να γίνουν ένα, όπως εσείς πατέρα και εγώ είμαστε ένα, να γίνουν όλοι ένα. Όλοι, να συνειδητοποιήσουν αυτή τη θεία υιότητα ή ενότητα, τη βασική ταυτότητα, με την αιώνια ενέργεια του σύμπαντος και την αγάπη που κινεί τον ήλιο και τα άλλα αστέρια.
https://www.youtube.com/watch?v=lj4D3My9XMs&t=329s
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου