Όταν η στιγμή είναι κατάλληλη...

Το επιθυμητό συμβαίνει όταν η στιγμή είναι κατάλληλη!  Άρα και κατά συνέπεια, ότι δεν συμβαίνει τώρα, είναι γιατί δεν είναι κατάλληλο να συμβεί τώρα!  Ή, και διαφορετικά, ότι τώρα συμβαίνει, είναι γιατί τώρα είναι κατάλληλο να συμβεί!

Εάν θέλω να φάω ένα πορτοκάλι, το κόψω και το φάω την στιγμή που δεν είναι ακόμη ώριμο, τότε η γεύση του θα με απογοητεύσει, όπως επίσης θα με απογοητεύσει και εάν έχει περάσει η ώρα που εκείνο ήταν κατάλληλο να φαγωθεί.  Την κατάλληλη στιγμή όμως θα έχει και την κατάλληλη γεύση!  Ας περιμένω λοιπόν!  Εκείνο, το ίδιο πορτοκάλι, θα μου δώσει την μέγιστη ευχαρίστηση όταν η στιγμή είναι κατάλληλη!  Για το πορτοκάλι, αυτό που τώρα συμβαίνει είναι ότι αυτό ωριμάζει για να γίνει κατάλληλο σε κάποια μελλοντική στιγμή και αυτό είναι που δεν το κάνει να είναι κατάλληλο τώρα.  Εάν εγώ είμαι εκεί, με όλο μου το είναι, σε αυτή την «μελλοντική τώρα στιγμή», δεν γίνεται να μην αντιληφθώ ότι η στιγμή είναι κατάλληλη!  Και εάν δεν το αντιληφθώ θα είναι μόνο γιατί δεν ήμουν εκεί!  Η χαρά που μπορεί να μου δώσει τώρα αυτό το ανώριμο πορτοκάλι είναι να θαυμάσω την διαδικασία της ωρίμανσης.  Δεν μπορώ όμως να το εκβιάσω να ωριμάσει τώρα επειδή εγώ τώρα το θέλω!

Αυτό που έχει σημασία είναι να εναρμονιστούμε με το παρόν μας.  Να αποδεχτούμε την τωρινή μας κατάσταση.  Σε αυτήν ζούμε!  Η τωρινή μας κατάσταση είναι η κατάλληλη.  Η τωρινή μας κατάσταση έχει ώριμα φρούτα.  Ας δούμε πια είναι αυτά.  Ας δούμε τι έχουμε παρά τι μας λείπει.  Η τωρινή μας κατάσταση μπορεί να μας διδάξει ακόμα και για το μέλλον.  Πρέπει να είμαστε όμως εδώ για να ακούσουμε τι έχει να μας πει.  Μόνο μέσα σε αυτήν υπάρχουμε έχοντας την δυνατότητα να δράσουμε!  Ούτε στο πριν, ούτε στο μετά την έχουμε!  Οι κάθε τώρα στιγμές μας απαρτίζουν το σύνολο της ζωής μας!  Και εμείς οφείλουμε, για εμάς και τους γύρο μας, να είμαστε εκεί!  Το παρελθόν μας, είναι οι τώρα στιγμές μας που πέρασαν, και το μέλλον μας είναι οι τώρα στιγμές μας που δεν ήρθαν ακόμη.  Τώρα δεν είμαστε σε ότι πέρασε, και τώρα, δεν είμαστε σε ότι δεν ήρθε ακόμη.  Όταν το μυαλό μας βρίσκετε σε αυτό που πέρασε ή σε αυτό που δεν ήρθε ακόμη, σημαίνει ότι δεν είμαστε τώρα εδώ.  Όσο μέρος του εαυτού μας απουσιάζει από το τώρα μας τόσο μέρος του εαυτού μας δεν ζει πραγματικά!    

Ο λόγος που δεν ζούμε το παρόν μας είναι γιατί έχουμε προσδοκίες.  Οι προσδοκίες που έχουμε για τα πράγματα που μας περιβάλλουν ή για τα πράγματα που θέλουμε να αποκτήσουμε, είναι ο λόγος που δεν είμαστε ευτυχισμένοι τώρα.  Η προσδοκία μου για το πως θέλω να είναι κάτι δεν με αφήνει να το δω όπως είναι τώρα.  Και αυτό οδηγεί σε μια στρεβλή αντίληψη, σε μια εικονική πραγματικότητα, η οποία δεν βρίσκεται στο τώρα!  Ευτυχισμένος, είναι αυτός, που ζει την κάθε στιγμή του με εκείνον ολοκληρωτικά εκεί!  Κοιτάμε μακρυά αλλά η λύση είναι μπροστά στα πόδια μας.  Από κεκτημένη ταχύτητα δεν την βλέπουμε, πατάμε επάνω της και τελικά την προσπερνάμε!  

Το παρόν μας έχει μέσα του όλα αυτά που χρειαζόμαστε!  Διαφορετικά πράγματα έχει ο καθένας μας ανάγκη και γι΄ αυτό διαφορετικά πράγματα εμπεριέχει το παρόν του κάθε ενός από εμάς.  Αυτό που τώρα έχουμε ανάγκη είναι εδώ!  Πάντα ήταν!  Δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε τι μας περιβάλει.  Να κοιτάξουμε με την κατανόηση ότι για το τώρα μου, έχω ότι μου χρειάζεται, και τότε, ό,τι μέχρι τώρα απλά κοίταζα θα αρχίσω να το βλέπω...